Kratka na kartce może być identyczna jak ta na zdjęciu, a może się też różnić wielkością, dzięki czemu będziemy mogli zmienić skalę rysunku. Następny wpis jak narysować sowę łatwo. Dzięki temu można pozostawić drugiej osobie liścik, można jej coś narysować, można wypisać menu lub po prostu życzyć miłego.

Profesjonalny Kurs Rysowania Wstęp Po pierwsze musimy uwierzyć w siebie, i w to że rysowanie naprawdę nie jest wcale takie trudne jakby się to mogło wydawać. Już od najmłodszych lat uczymy się chodzić, biegać, śpiewa ć... uczymy się również rysowa ć. Przecież chyba każdy z nas w dzieciństwie wypełniał różne malowanki i lubił sobie czasem coś narysować. Te umiejętności, które zdobyliśmy jako dziecko, są w nas do końca życia. Musimy tylko dużo ćwiczyć i nie wolno nam się poddawać. Uwierz że potrafisz pięknie rysować a na pewno tak się stanie. Ten poradnik zapozna Cię z podstawowymi technikami rysowania, jak równie ż z bardziej zaawansowanymi, ale o tym później. Po pierwsze musisz wziąć kartkę papieru, ołówek bądź pędzel i farby... i uwierzy ć, powiedzieć sobie „Potrafię to zrobić”. Rysowanie to nic innego jak przelewanie tego co nas otacza na papier, lecz by rysunek przyciągnął uwag ę obserwatora, i by był on ciekawy nie wystarczy kreślenie przypadkowych linii, lecz każdy rysunek musi zawiera ć część nas... Musimy poprzez rysunek wyrażać swoje uczucia, emocje.. . Spróbuj poprzez rysunek powiedzieć to co czujesz, co myślisz a zobaczysz, że po pewnym czasie zaczniesz robi ć na prawd ę bardzo dobre prace... Motto przewodnie tego poradnika to: „Wierz ę w siebie, wierz ę że potrafi ę rysowa ć...” Uwierz w siebie... i pokaż innym co potrafisz... Pierwsze kroki... Przyrządy rysowni ka Przed przystąpieniem do rysowania musisz zaopatrzyć się w niezbędne przyrządy, takie jak ołówki (ewentualnie węgiel rysunkowy, grafity) oraz w papier. Ewentualnie możesz się zaopatrzyć tak że w sztalugę, bądź deskę rysowniczą. Na początku najlepiej wybrać ołówki kilku firm, po krótkim czasie zobaczysz którymi rysuje Ci się najlepiej, i z którym ołówkiem czujesz się najbardziej swobodnie na desce. Co do papieru to też polecałbym Ci, jeśli jesteś początkującym rysownikiem, kupno kilku rodzajów papieru, by wybrać najlepszy dla siebie. na papierze o gładkiej powierzchni łatwiej rysować mniejsze formy i drobne detale. Zaletą gruboziarnistego papieru o nierównej, szorstkiej powierzchni jest możliwość uzyskania linii lekko przerywanej, co daje efekt urozmaiconej faktury: papier taki utrudnia te ż rysowanie zbyt małych form . Dla początkujących rysowników przydatne są bloki rysunkowe, które można wszędzie wziąć ze sobą i rysowa ć przy nadarzającej się okazji. Bardzo ważny jest sposób trzymania ołówka czy pędzla oraz postawa przy desce bądź sztaludze. Naturalnym odruchem początkującego rysownika jest trzymanie ołówka w dłoni w sposób, jakim zwykle trzyma się pióro. Trzeba jednak spróbować ująć go tak, jak trzyma się pędzel czy pałeczkę, ale trzymać nie kurczowo, lecz luźno. Ujmując bowiem ołówek swobodnie łatwiej jest kreśli ć nim prawidłowe, płynne linie. Rysując w pozycji siedzącej z deską opartą na kolanach należy trzymać ołówek na wysokości ramion i patrzeć na rysunek pod kątem pozwalającym bez przeszkód obejmować wzrokiem płaszczyznę rysunku. Odpowiedniejsze jest rysowanie w pozycji stojącej, do czego potrzebna jest nam sztaluga. Należy wtedy pamięta ć o odpowiedniej odległości od rysunku, odległości pozwalającej nam na swobodne ruchy ręki. W każdej chwili można się lekko cofnąć od sztalugi i oceni ć dotychczasową pracę. Szczególnie początkującym rysownikom bardzo polecam po zakończeniu fazy szkicu odejście od rysunku na 2-3 metry i spojrzenie na swoją pracę, gdyż to pomoże nam już w pierwszym etapie rysowania usunąć powstałe błędy. Bardzo ważne jest abyśmy od początku starali się robić rysunki na dużym formacie, nie należy się bać formatów B2 czy A2 (B2 to format, na którym rysuje się prace, na egzaminach na architekturę). Pozwoli nam to oswoi ć się z formatem i sprawi, że po pewnym czasie będziemy się czuli pewnie zarówno na dużym formacie jak i na A4. Kreślenie podstawowych linii Poniższe ćwiczenia należy wykonywać przez ok. 10 minut przed rozpoczęciem pracy nad rysunkiem. Pozwolą nam one wyćwiczyć rękę, oraz pomogą nam zdobyć lekkość w rysowaniu poszczególnych elementów. Spróbuj teraz na kartce papieru kilka razy narysować odręcznie każdą z tych figur, nie powinny Ci one sprawiać dużego kłopot u, lecz spróbuj także tego samego ćwiczenia na formacie np. B2, pozwoli Ci to wprawić się w rysowaniu dużych elementów. Bardzo często rysując martwą naturę bądź człowieka musimy rysować linie nieregularnych kształtów, które te ż dobrze jest potrenować przed rozpoczęciem pracy. Zaawansowani rysownicy mogą opuści ć ten etap kursu, choć od czasu do czasu dobrze jest porobi ć takie ćwiczenia, nawet będąc biegły m rysownikiem. Chcąc dobrze rysować należy uzyska ć sprawność ręki i pełną nad nią kontrolę. Im częściej będzie się wykonywać podane ćwiczenia tym nasza kreska będzie coraz pewniejsza, a oko precyzyjniej oceni relacje między przestrzenią a formą. Spróbujmy teraz poćwiczyć kilka sposobów wypełniania figur, będzie to bardzo przydatne w późniejszych pracach, gdy będziemy wykonywać pełne rysunki. Kreślenie podstawowych figur geometrycznych Na początek zajmijmy si ę rysowaniem kuli. Jak każdy wie nie jest to figura płaska, i dlatego naszym zadaniem jest sprawienie wrażenia wypukłości mając do dyspozycji płaską kartkę papieru i o łówek. Na początek po ćwiczmy rysowanie samych okręgów. Spróbuj rysować okręgi jeden obok drugiego, starając się, by każdy następny by ł bardziej regularny od poprzednika. Gdy już opanowałeś rysowani e okręgów możemy przejść do następnego etapu rysowania kuli. Po narysowaniu okręgu zrób następujące czynności: Początkowo będzie Ci zapewne sprawiać trudność dodawanie światłocieni, lecz nie można się zrażać, i należy ćwiczyć. Na pewno po narysowaniu kilku takich kul zdobędziesz łatwość w szkicowaniu tej figury co bardzo często przyda Ci się w późniejszym etapie naszego kursu. Graniastosłupy Kolejną figurą jaką nauczysz się rysować jest sześcian. Jest to figura bardzo prosta do naszkicowania, tutaj na pewno nie będziesz miał żadnych problemów. W graniastosłupach nie jest problemem szkic, bo to wykonujemy bardzo często, chociażby w szkole na matematyce. Problemem jest poprawne rozrysowanie światłocieni, należy zapamiętać jedną podstawową zasadę: Nigdy się nie zdarza tak że wszystkie ściany graniastosłupa są jednakowe, nawet jeśli światło pada jednocześnie na dwie ściany, to zawsze jedna z nich jest bardziej, inna mniej o świetlona. I te właśnie subtelności światłocieni musimy zaznaczy ć na naszym rysunku tak, by czytelnik nie miał wątpliwości z której strony pada światło. Mając narysowany szkic sześcianu, zajmijmy się teraz rozkładem światłocieni. Walce Wykreślając walec, lub figurę jemu podobną musimy pamiętać, iż jest to bryła obrotowa, a więc i swoją kreską musimy to zaznaczyć. Nie powinno się światłocieni na walcu zaznaczać liniami prostymi, lepiej zrobić to łukami, pozwoli to łatwiej czytelnikowi rozszyfrować wypukłość bryły. Rysując walce musimy pamiętać o światłocieniach, gdyż bez nich bryła będzie płaska. Musimy rozróżnić cień własny od cieni rzuconych. Elipsy Elipsa jest figurą, którą początkujący rysownicy bardzo często szkicują źle, popełniając banalne błędy. Musimy pamiętać by rysować elipsę swobodnie, luźną ręką, skupiając się na zasadach i technice rysowania elipsy a na pewno nie popełnimy błędów. Podstawy szkicowania prostych przedmiotów Po wykonaniu wcześniejszych ćwiczeń możemy posunąć się krok dalej w naszych zmaganiach, a mianowicie możemy zacząć szkicować proste przedmioty. Musimy pamiętać że najważniejsze są proporcje, nie wolno nam ich zaniedbywać. Bardzo ważne jest także to, abyśmy nic nie rysowali z pamięci. Mając szklankę postawioną na stole nie rysujmy jej z pamięci, lecz spójrzmy na nią podczas rysowania. Jest to bardzo ważne, ponieważ często się zdarza że ludzie rysując z pamięci zapominają o wielu szczegółach. Musimy uważnie obserwować nasz przedmiot na każdym etapie rysunku. Zacznijmy od szkicu. Szkic powinien składać się z prostych kresek, bez rysowania drobnych szczegółów. Na przykład robiąc pierwszy szkic roweru, nie rysujmy elementów z jakich składa się łańcuch, lecz potraktujmy go jako jedną kreskę. Na szczegóły zawsze przyjdzie czas później, a po zrobieniu pierwszego szkicu należy oddalić się od deski i spojrzeć jeszcze raz na naszą pracę. Często się zdarza, że już na tym pierwszym etapie zauważymy w naszej pracy błędy proporcji czy odległości między przedmiotami, i możemy je bardzo szybko i łatwo skorygować. Po narysowaniu konturów prostymi lekkimi kreskami i po skorygowaniu błędów możemy przejść do drugiej fazy szkicu, a mianowicie do naszkicowania szczegółów. Lecz należy i tu pamiętać, że nie zawsze musimy rysować najdrobniejsze szczegóły by nasz rysunek był dobry. Na przykład robiąc pracę na egzaminie na architekturę czy ASP, mając do narysowania pudełka na których są małe napisy w rogu nie skupiamy się na nich, lecz rysujemy pudełka jakby napisów nie było. Ale czasem szczegóły mogą być głównym tematem naszej pracy. Pierwszym ćwiczeniem będzie narysowanie prostego przedmiotu, może to być dowolny przedmiot jaki mamy pod ręką, jak np. ten pokazany poniżej. Spróbujmy rysować nasz przedmiot z różnych stron i w różny sposób. Zauważymy w ten sposób, że największym błędem jest rysowanie wszystkiego z pamięci, bez patrzenia na przedmiot. Bardzo ważne przy szkicowaniu przedmiotów jest zachowanie proporcji i odpowiednich rozmiarów. Mając dwa dzbanki możemy narysować jeden dużo większy od drugiego, mimo że w rzeczywistości są one tego samego rozmiaru, lecz nie wolno nam zmieniać proporcji (inaczej sprawa się ma w rysunku typowo artystycznym, rysunku z wyobraźni, gdzie wolno nam praktycznie wszystko, lecz musimy pamiętać by nasza praca zaciekawiła widza). Spróbujmy naszkicować kilka przedmiotów zwracając szczególną uwagę na proporcje. Spróbujmy później narysować dwa przedmioty obok siebie, dostrzeżemy wtedy jak ważne jest to o czym wspominałem przed chwilą. Grupy przedmiotów Przy rysowaniu kilku przedmiotów znajdujących się obok siebie ważne jest nie tylko zachowanie proporcji, dobry rozkład światłocieni każdego z przedmiotów z osobna, lecz tak że ważne jest rozłożenie cieni na przedmiotach. Mając dwie szklanki obok siebie, jedna z nich będzie rzucać cień na drugą, i to właśnie musimy zaznaczyć w swoich pracach. Dobrze jest po naszkicowaniu przedmiotów lekkimi prostymi liniami zaznaczyć cienie, ułatwi nam to dalszą pracę . Można po naszkicowaniu od razu rysować cienie bez ich szkicowania, lecz nie polecam tego zabiegu początkującym rysownikom, gdyż wtedy bardzo łatwo jest „zgubić” jakieś światłocienie. Zauważmy tak że, jak różne emocje wzbudza w widzu różne ustawienie przedmiotów. Można je ustawić obok siebie, jak na rysunku powyżej, a można też je ustawić tak, by się wzajemnie zasłaniały. Źródło światła Bardzo ważne jest abyśmy w swoim rysunku wyraźnie zaznaczyli skąd pada światło. Początkującym rysownikom nie polecam rysowania z użyciem kilku źródeł światła , gdy ż jest to bardzo skomplikowana praca, należy wtedy pamięta ć o sposobie w jaki nachodzą na siebie smugi światła oraz o nakładaniu się cieni na siebie. Na razie zostańmy przy jednym źródle światła . Na rysunku poniżej pokazałem w jaki sposób światło, to znaczy umieszczenie przedmiotu względem źródła światła wpływa na rozkład cieni na naszym rysunku. Polecam początkującym rysownikom ustawienie jakiego ś przedmiotu w różny sposób względem źródła światła i spróbowanie narysowania światłocieni. Początkowo może to sprawiać trochę trudności, ale należy pamięta ć o tym , by zawsze uważnie obserwować rysowany przedmiot. To nam bardzo pomoże w określeniu miejsca, w którym pada cień. Szczególnej dokładności w obserwacji wymaga rysowanie przedmiotów szklanych. Trochę o perspektywie Jest kilka rodzajów perspektywy, lecz nie ma sensu wymieniać ich wszystkich, gdyż początkujący rysownik powinien znać tylko podstawy o perspektywie. Jeśli będziemy uważnie obserwować to co rysujemy, to perspektywa będzie poprawna na naszej pracy. Podstawową perspektywą jest perspektywa zbieżna. Musimy pamięta ć tak że o jednej rzeczy, o której bardzo często ludzie zapominają. Jeśli rysujemy przedmioty znajdujące się blisko nas, razem z tymi znajdującymi się daleko od nas, musimy pamięta ć by nie rysowa ć przedmiotów dalekich równie mocnymi kreskami jak tych bliskich. Jest to szczególnie ważne rysując krajobrazy, Mamy wtedy do czynienia z tzw. pespektywą powietrzną, która powoduje osłabienie linii konturowych przedmiotów będących daleko przed nami. Spróbujmy wyjść na dwór podczas mgły, zauważymy wtedy bardzo wyraźnie różnice między przedmiotami które widzimy ostro, a tymi znajdującymi się dalej. Rysowanie elementów bardziej złożonych Rysowanie roślin Zanim zaczniemy szkicowanie roślin przyjrzyjmy si ę, jak ich formy zmieniają się w trakcie wzrostu. Wnikliwa obserwacja pozwoli nam dobrze poznać bogactwo kształtów liści i płatków, aby potem z powodzeniem móc zastosować to w swojej pracy. Nie skupiajmy się zbyt dokładnie na szczegółach, rysujmy rośliny w 3 fazach. Najpierw zróbmy prosty szkic, proste kreski, potem dodajmy szczegóły i na końcu uzupełnijmy światłocienie. Rysując duże rośliny musimy jeszcze dok ładniej skupić się na obserwacji i dostrzeganiu subtelności. Rysowanie krajobrazów Przy rysowaniu krajobrazów najważniejsze jest poprawne wybranie przestrzeni jaką będziemy rysować. Rysowanie zwierząt Pamiętajmy by rysując zwierzęta zacząć od najprostszego szkicu. W dalszym etapie, gdy dodajemy światłocienie pamiętajmy także o delikatności kreski, musimy sobie uświadomić, że przecież futro kota czy skóra konia to nie żelazo, nie kartonowe pudełko rysowane prostymi kreskami, tutaj musimy dostrzec subtelności kreski, musimy pokazać delikatność i prawdziwość formy. Po narysowaniu szkicu przechodzimy do dodawania szczegółów. Musimy dokładnie obserwować rysowane przez nas zwierz ę, i oddać jego osobowość, musimy dokładnie pokazać jego miękką, delikatną, bądź też twardą skórę, jego delikatne futro... Przyroda na naszych rysunkach Rysując elementy przyrody musimy zwróci ć szczególną uwag ę na światło i na cień. Musimy dokładnie obserwować szczeliny, wnęki wszystkie i oddać subtelność materii jaką rysujemy. Po wykonaniu prostego szkicu i dodaniu szczegółów zajmujemy się wnikliwą obserwacją cieni. nie zapominajmy także o nadaniu w niektórych miejscach wrażenia wypukłości czy okrągłości. Podczas rysowania martwej natury musimy cały czas dokładnie obserwować przedmiot, nie wolno nam NIC rysować z pamięci. Rysowanie przedmiotów szklanych Podczas rysowania przedmiotów szklanych musimy bardzo dokładnie oddać subtelność materii jaką jest szkło. Jest to bardzo specyficzna materia, gdyż cienie nie rozkładają się równomiernie po całej powierzchni. Wymaga to od nas rysowania w dużym skupieniu i bardzo wnikliwej obserwacji przedmiotu. Metal i aluminium Podczas rysowania form z tych materii musimy zwróci ć tak że szczególną uwag ę na rozkład światła i cieni. Podobnie jak w szkle światło zachowuje się bardzo rozmaicie. Podobnie s prawa wygląda sytuacja w przypadku poniższych sztućców... Pamiętajmy by nie ba ć się pokazywać kontrastów i różnic w światłocieniach, Prowadzi to do sukcesu w rysowaniu takich przedmiotów. Najważniejsze to NIE BAĆ się skontrastować ze sobą bieli z czerni ą. Bardzo wielu początkujących rysowników boi się tego, co powoduje, że ich prace są nudne, są bardzo stonowane i nie przyciągają wzroku . Nie bójmy się robić rysunków ostrych, wyrazistych, co wcale nie oznacza, że mamy się wyzbyć delikatności i miękkości kreski. Musisz starać się łączyć ze sobą różne kontrasty nie zapominając o delikatności i o wyrażaniu emocji swoją pracą. Wariacje z papierem Papier jest bardzo specyficzną materią, podobnie jak szkło czy metal... Jednakże rysując papier musimy pamięta ć, iż przenosi on światło. Weźmy do ręki kartkę papieru i o świetlmy j ą z góry, a później od dołu. Pobawmy się w ten sposób chwilę papierem by poznać jego możliwości przenoszenia światła. Kamień Naturalny materiał, jakim jest kamień dostarcza nam bardzo wielu możliwości. Musimy tutaj zwrócić uwagę na twardość, gładkość... to wszystko musimy pokazać na swoim rysunku. Te kawałki skalenia mają inną powierzchnię – gładką, niemal szklistą, jak że różną od solidnej, matowej powierzchni z poprzedniego przykładu. Drewno Drewno można rysować pod różnymi postaciami. Możemy narysować kawałek kłody, albo skrzynkę drewnianą, czy też drewnianą zabawkę dla dziecka. Tkaniny i inne materie Rysując tkaniny czy podobne jej materie należy rysowa ć delikatnie, musimy tak rysować, by nasz czytelnik wiedział że ta kurtka jest z materiału a nie z metalu... To sprawia na początku wiele kłopotów, lecz wraz z ilością ćwiczeń technika naszego rysowania jest coraz lepsza. Wskazówki dla kandydatów na ASP i architekturę lecz również dla pozostałych rysowników Podczas przygotowywania sobie przedmiotów do rysowania musimy zwrócić uwagę na sposób ich ułożenia. Można doda ć bardzo wiele elementów, a można tylko kilka. Najważniejsze jest to aby nie zostawiać na kartce PUSTYCH miejsc... widz patrzący na nasze dzieło musi czuć emocje, musi to w nim wzbudzać jakieś uczucia, może to być lęk, może radość... ale czytelnik nie może przejść obok naszego rysunku obojętnie. Spójrzmy na tę codzienną sytuację, każdy z nas wiele razy widział torbę z cytrynami, lecz gdy się ją odpowiednio narysuje, doda odpowiednie tło i kontrasty to wzbudzi w nas zainteresowanie. Albo sytuacja poniżej, jest to sytuacja niecodzienna, rzadko kiedy w ten sposób ustawiamy szklanki lecz musimy próbować robić właśnie również jakieś niecodzienne rysunki. Nie ograniczajmy się do narysowania szklanki stojącej na stole... z róbmy coś więcej, co ś co wyróżni naszą pracę z pośród innych... Próbujmy robić takie rysunki, próbujmy czymś zaskakiwać, nie trzymajmy się ściśle określonych form i zasad, najważniejsze w rysowaniu jest to, aby umieć poprzez swój rysunek wyrazi ć emocje, uczucia, wyrazić to co czujemy... Spójrzmy na ten rysunek... jest on dowodem na to, że aby wzbudzić w widzu emocje wcale nie potrzeba niezwykłych, niecodziennych sytuacji czy nieskończonej liczby przedmiotów. Wystarczy jeden prosty kubek i stół... Można też zamiast kubka wybrać jakiś inny, niecodzienny przedmiot co wzbudzi jeszcze inne odczucia u czytelnika. Można też z prostych, codziennych przedmiotów zbudować bardzo niecodzienną sytuację... To przykład bardzo bogatej wyobraźni. Autor tego rysunku odstawił na bok wszelkie zasady i prawa fizyki, co zaowocował o bardzo interesującym rysunkiem. Pamiętajmy także o wyborze miejsca na egzaminie, bądźmy oryginalni, mając na stole 500 rzeczy, nie widząc na czym się skupi ć, usiądźmy 5cm od stołu i rysujmy to co widzimy. W ten sposób stworzymy z ma łych przedmiotów potężną architekturę. Taki zabieg może doprowadzić do paradoksalnej sytuacji, w której leżące na stole pudełko zapałek na naszym rysunku stanie się potężnym wieżowcem. Pamiętaj! Nie bój się być sobą i nie ograniczaj się w żaden sposób robiąc rysunek. Postać ludzka i AKT Informacje ogólne Podczas rysowania człowieka, najważniejszą sprawą są wymiary. Musimy bardzo dok ładnie obserwować naszą osobę, którą rysujemy, musimy zachować wszystkie proporcje. Bardzo ważne jest też abyśmy nie zaczynali rysunku od jakiegoś szczegółu. Zaczynając szkicować człowieka zróbmy szkic z najprostszych kresek, niech noga będzie jedną kreską, ręka drugą... Gdy już uchwyciliśmy mniej więcej pozycję, w jakiej znajduje się nasza „ofiara” zajmijmy się teraz dok ładniejszym szkicem. Lecz też pamiętajmy żeby nie wdawać się od razu w skomplikowane szczegóły. Rysując światłocienie na człowieku, musimy pamięta ć by nigdy nie rysować wszystkiego równymi kreskami, biegnącymi na całym rysunku w tym samym kierunku. Musisz kreślić kreski w różnych kierunkach, i zachowując przy tym delikatność kreski, musisz uważnie przypatrzeć się wszelkim wgłębieniom czy wybrzuszeniom na ciele człowieka i pokazać to w swoim rysunku. Musisz pamiętać cały czas o proporcjach. Przypatrz się uważnie tym dwóm rysunkom gdzie są pokazane proporcje występujące w ciele człowieka. Szkicowanie człowieka i Aktu Na początek zajmijmy się naszkicowaniem człowieka w różnych pozycjach. Weź teraz ołówek i kartkę papieru i spróbuj narysować sam poniższe obrazki, a następnie weź np. kilka zdjęć i spróbuj zrobić takie same szkice ludzi będących na zdjęciach. Początkowo będzie Ci to sprawiać wiele trudności, lecz zobaczysz że po kilku ćwiczeniach nabierzesz wprawy w szkicowaniu człowieka. Dodawanie światłocieni Teraz, gdy już umiesz szkicować postać ludzką, nauczymy się dodawać światło i cienie. Musisz zapamięta ć, żeby nie zamazywać nigdy całej postaci ołówkiem, lecz by tylko zaznaczać cienie. Przyjrzyj się rysunkom poniżej a na pewno zrozumiesz na czym polega kładzenie światła i cienia na szkic postaci ludzkiej. Musisz wnikliwie obserwować osobę, którą rysujesz i bardzo dok ładnie wychwyci ć miejsca gdzie pada cień i gdzie światło. Wnikliwa obserwacja światła ma szczególne znaczenie podczas rysowania postaci ludzkiej w ruchu, lub w jakiś nienaturalnych pozach. Wtedy musimy jeszcze dokładniej skupić się na miejscach padania cienia, na wgłębieniach ciała. Czasem światło może padać bezpośrednio na człowieka, powodując że znajduje się on w smudze światła, należy wtedy pamięta ć o tym, by nie u żywa ć zbyt mocnych i dosadnych konturów. Czasem można też podkreślić kontury stosując ciemne tło połączone ze światłem padającym od tyłu na postać. Wychodzi wtedy bardzo ciekawy efekt. Rysowanie poszczególnych części ciała Szkicowanie dłoni Aby narysować dobrze dłoń człowieka, musimy zdać sobie sprawę z jej subtelności, i rysować delikatne linie. Zacznijmy od próby narysowania samych dłoni, w różnych pozycjach. A teraz przypatrzmy się jak wygląda dłoń człowieka trzymająca drobne przedmioty. Spróbuj także i to narysować sam. Początkowo będzie Ci to sprawia ć ogromne trudności, lecz na pewno po paru lekcjach na bierzesz wprawy w szkicowaniu. Ręce i nogi Podczas szkicowania rąk i nóg musimy uważać na wszystkie zagięcia. Samo naszkicowanie nóg człowieka stojącego czy leżącego nie sprawi Ci trudności, kłopot zacznie się gdy on np. biegnie, czy siedzi. Ale w miarę robienia coraz większej liczby rysunków umiejętność biegłego szkicowania sama przyjdzie. Oto kilka podstawowych zasad szkicowania rąk i nóg. Usta Oko Ucho Zaczynając szkicowanie ucha dostrzeżemy niezwykłość zawiłej linii małżowiny. Żeby móc naszkicować własne ucho potrzeba 2 luster. Długość i szerokość trzeba dokładnie określić. Wewnętrzna część znajduje się w dolnej części ucha. Długość małżowiny usznej może być różna. Nos Rysowanie nosa jest trudne tylko wtedy, gdy rysujemy go od frontu. Trzeba uważać żeby nie zrobić go za długiego ani za szerokiego. Cienie najmocniejsze są w okolicy oka i brwi, nozdrza są często bardzo wyraźne, a dziurki zaznaczane cieniem. O ile światło nie jest jakieś niezwykłe, cień pod przewidywanym miejscem czubka nosa musi być wyraźnie zaznaczony. Głowa i twarz Dokładne szkicowanie twarzy jest bardzo skomplikowane, i wymaga bardzo dużej uwagi i obserwacji. Lecz najważniejsze jest poprawne narysowanie głowy. Szkic głowy musi mieć 2 faz y. Najpierw narysujmy figurę kulo podobną, pokazującą mniej więcej ułożenie głowy i wielkość. Następnie dodawajmy powoli poszczególne szczegóły. nigdy nie zaczynajmy od szkicowania szczegółów ponieważ wtedy na pewno popełnimy jakieś błędy proporcji. Włosy Rysowanie włosów z reguły nie sprawia ludziom większych problemów, lecz musisz zapamięta ć , że nie zawsze warto rysować włosy liniami ciągłymi, linie przerywane w kilku miejscach spowodują nadanie falistości włosom, także pozostawiając wyraźne plamy światła dajemy wrażenie połysku. Podsumowanie Sądzę, że po wykonaniu ćwiczeń zawartych w moim kursie z pewnością poradzisz sobie bez problemu na egzaminie czy w życiu codziennym, ze szkicowaniem otaczającego nas świata. Musisz pamiętać o kilku bardzo ważnych rzeczach: 1. nigdy nie zaczynaj szkicu od szczegółów, zawsze na początku zrób tylko ogólny zarys tego co będziesz dalej rysowa ł. 2. po zrobieniu wstępnego szkicu odejdź na 2-3 metry od deski czy sztalugi i zobacz czy nie popełniłeś jaki ś błędów proporcji czy odległości. 3. zawsze pamiętaj by odda ć subtelność i rodzaj materii z jakiej jest rysowany przedmiot. 4. i co najważniejsze... NIGDY się nie ograniczaj, rób rysunki, które zaciekawią widza, pobudzą go do refleksji, nie bój się zrobić mocnej, zdecydowanej kreski bądź też wyraźnego kontrastu bieli z czernią zaznaczając światłocienie. Jeśli będziesz przestrzegał tych czterech zasad to na pewno zawsze poradzisz sobie z naszkicowaniem tego, co cię otacza.

Jak narysować człowieka? Dzisiaj walentynki, jak do tej pory najgorsze w moim życiu. Ale zaplanowałam na dzisiaj post, więc zostawiam Wam nowość, czyli film nagrany do następnego "Jak narysować...". Kiedyś pokazywałam Wam jak narysować sylwetkę damską, ale stwierdziłam, że okropnie mi wyszła, więc nagrałam nowy poradnik z kobietą i mężczyzną. Na przyszłość muszę zainwestować w lepszy mikrofon i mówić mniej "mniej więcej"... :)

Wystarczy narysować pień i bujną koronę z gałęziami. Zobaczcie, jak się rysuje drzewo! Jak narysować drzewo – krok po kroku. Rysowanie drzewa podzieliłyśmy na dwa etapy. W pierwszym narysowałyśmy pień drzewa i jego główne gałęzie, zaś w drugim kroku – jego liście i mniejsze gałązki. Jak narysować drzewo – krok 1 ^{Jeśli to możliwe, wybierz do sportretowania osobę, którą naprawdę lubisz oraz zdjęcie, które naprawdę ci się podoba. Zastanów się, co dokładnie sprawia, że właśnie to ma stać się tematem twojej pracy? Czy są to piękne oczy o ciekawym kolorze czy wyraziste światło padające przez dziurki w słomkowym kapeluszu? Warto przemyśleć te aspekty przed przystąpieniem do rysowania. Jeśli wciąż czujesz się zagubiony, poniżej przedstawiam kilka rzeczy, które bardzo dobrze prezentują się na kartce. Są to: kontrast błyszczących i matowych powierzchni np. załzawione oczy zestawione z upudrowanymi policzkami dramatyczne światło oświetlające od tyłu włosy cienie rzucane „niedoskonałości” np. zmarszczki, piegi czy smużki potu Wielu z nas na początku przygody z portretowaniem zastanawia się, w jakiej pozie powinna znaleźć się nasza postać. Zwykle wybór pada na en face, czyli ujęcie z przodu. To najłatwiejsze ustawienie wydaje się naturalne przy pierwszych podejściach. Osobiście uważam jednak, że nadmierne trzymanie się go sprawi, że inne pozy będą sprawiały nam później problem. Warto więc spróbować bardziej skomplikowanych. Polecam też zdecydować się na osoby o nietypowych proporcjach twarzy. Nawet najlepiej dobrany temat jest niczym wobec „lęku przed pustą kartką” - to uczucie, które mamy tuż przed przystąpieniem do rysowania. Wmawiamy sobie wtedy, że jeżeli pierwsza postawiona kreska jest nieudana, to cały rysunek także będzie nieudany. Boimy się naszkicować cokolwiek na tej pustej kartce i często rezygnujemy z pracy jeszcze zanim ją zaczniemy. Aby poradzić sobie z tym lękiem, należy od samego początku założyć, że… będziemy rysować brzydko. Jeżeli nie potrafisz tego zrobić, weź brudną, poplamioną kartkę papieru (taką, której nie boisz się „zmarnować”) i spróbuj przerysować na nią wybrane zdjęcie w… 20 sekund. Postaraj się zrobić to tak, żeby kartka po 20 sekundach była pokryta równomiernie. Przykładowo, jeśli na rysunku jest człowiek na jakim rozmazanym tle, to tło jest równie ważne co sama postać. Rysunek może - a nawet powinien! - być brzydki. Chodzi o to, by się “rozrysować” i pozbyć absurdalnego poczucia winy. Inną metodą na przygotowanie się do rysowania są kolorowanki lub książki kreatywne. Pierwszym etapem rysowania jest szkic i to on sprawia zazwyczaj sporo problemu. W przypadku tworzenia krajobrazu niepoprawne oddanie proporcji nie będzie bardzo widoczne. Kiedy jednak szkicujemy twarz, już drobne błędy są mocno wyeksponowane. Jedną z pomocnych metod jest odwrócenie zdjęcia i rysunku do góry nogami i kopiowanie konturów w takim właśnie ustawieniu. To pozwala lepiej skupić się na kształtach i pozbyć - zwykle błędnych - wyobrażeń na temat proporcji głowy. Jednym z najczęstszych pytań dotyczących rysowania jest to, jakie akcesoria wybrać? Sądzę, że najlepiej zdecydować się na swoje ulubione. Osoby lubiące niedopowiedziane, ulotne tematy zapewne kochają pastele czy farby akwarelowe , a fani hiperrealizmu precyzyjne kredki i ołówki. Ja lubię dopasowywać technikę do charakteru osoby, którą portretuję. Poetów można narysować za pomocą długopisu (to nim notują swoje pomysły na kawiarnianych serwetkach), a wielbiciela kawy można namalować właśnie za jej pomocą. Do poniższego rysunku wybrałam kredki Creadu, ponieważ są wystarczająco twarde, by rysować nimi szczegóły, a ich nasycone kolory pasują do kobiety z egzotycznego dla nas zakątka świata. Na koniec mocno zachęcam do przeczytania książki B. Edwards, gdzie autorka wyjaśnia techniki prawidłowego patrzenia na obiekty. Pozycja zawiera dużo więcej nietypowych sposobów nauki rysunku. Kto twoim zdaniem jest wart sportretowania i czego użyłbyś do wykonania takiego rysunku?} Zobacz 7 odpowiedzi na pytanie: Jak Narysować Człowieka?? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web crawlers

Coraz częściej poruszam na blogu zagadnienia związane z rysowaniem z wyobraźni. Uznałam, że przed kolejnymi tekstami na ten temat omówię szkicowanie ludzkiej sylwetki, ponieważ bez tej wiedzy ciężko stworzyć udany obraz. Pracę nad tym tutorialem rozpoczęłam od zbierania materiałów. Wpisałam w wyszukiwarce hasło „jak rysować sylwetkę”. Wyskoczył mi… mój własny tekst, który napisałam kilka lat temu. Przejrzałam także inne artykuły. Niemal wszystkie podchodziły do tematu w podobny sposób, dlatego postaram się zrealizować go w inny sposób. Jak wspominałam wielokrotnie, coś, co już kiedyś odrysowaliśmy (ze zdjęcia czy natury), będzie nam łatwiej odtworzyć na kartce. Dlatego polecam jak najczęstsze szkicowanie ludzkiej sylwetki. Nie zawsze mamy dostęp do modela czy odpowiedniego zdjęcia. Co może je zastąpić? – wyszukanie odpowiedniej, trójwymiarowej grafiki na – wzorowanie się na artystycznym manekinie – odrysowanie upozowanej postaci w grze komputerowej (ja ubóstwiam serię The Sims) Powyżej mój manekin Freddie. Kosztował ok 20 zł w sklepie dla plastyków. Polecam naszkicować jak najwięcej póz na podstawie źródeł, które wymieniłam wyżej, lub swoich własnych. Narysowanie człowieka zupełnie z głowy będzie wtedy dużo łatwiejsze. Przed przystąpieniem do rysowania z wyobraźni polecam także pobieżne zapoznanie się z najważniejszymi zasadami anatomii (np., że rozpostarta dłoń jest zbliżona wielkością do głowy a oczy znajdują się po środku jej wysokości). Warto jednak pamiętać, że dla artysty ważniejsze jest to, co odróżnia od siebie poszczególnych ludzi a nie to, co ich łączy. Jak narysować ludzką sylwetkę z wyobraźni? Większość tutoriali (w tym mój stary tekst) proponuje rozpoczęcie nauki rysowania sylwetki od swobodnej pozy stojącej, oglądanej idealnie od przodu. Wydaje się to zupełnie naturalne i poprawne. Ja jednak, na podstawie własnych doświadczeń (oraz doświadczeń czytelników), utwierdziłam się w przekonaniu, że nie jest to najlepsze posunięcie. Zauważyłam, że osoby, które opanowały tą pozę, mają później ogromne problemy z innymi, trudniejszymi ustawieniami ciała. Na początek proponuję więc wybrać coś bardziej skomplikowanego. Szkic Sposób 1 Metoda ta polega na tym, by naszkicować szkielet ciała, w oparciu o zapamiętane kanoniczne proporcje, a później poprawiać je pod kątem budowy ciała i skrótu perspektywicznego. Powyżej Freddie pokazuje czym jest skrót perspektywiczny. Uległa mu jego wyciągnięta ręka. Doskonale wiemy, że jest ona jest samej długości co druga ale oglądana pod takim kątem jest dużo krótsza. Na początek wybrałam sobie pozę, w której postać siedzi po turecku. Mój drewniany manekin nie jest w stanie się tak ułozyć, dlatego musze narysować ją z wyobraźni. Będzie pokazana pod pewnym kątem, ponieważ od początku warto uczyć się rysowania z różnych perspektyw. Aby jeszcze bardziej pobudzić wyobraźnię, narysuję ją od tyłu. Dlaczego wybór niestandardowych póz czy kątów widzenia jest ważny, dowiedzie się z . Szkic zaczęłam od pleców. Zaokrąglony kształt symbolizuje ich górną część a spłaszczony owal – ich grubość. Dobrze widać także kąt, pod jakim są ułożone. Zaokrąglony kształt na dole to pośladki. Postać siedzi na podłodze, dlatego będę one trochę spłaszczone. Połączyłam je z plecami lekkimi kreskami. Bardzo lubię, kiedy postacie kobiece mają wcięcie w talii, dlatego zazwyczaj właśnie takie rysuję. Podczas rysowania usiadłam po turecku na krześle i sprawdziłam, na jakiej wysokości znajdują się wtedy nogi. Upewniłam się też, że łokcie są w stanie ich dosięgnąć. Dzięki temu byłam w stanie dorysować ręce i uda. Wysokość głowy odpowiada mniej więcej 1/3 wysokości pleców. W tej pozie nie ulega skrótowi perspektywicznemu, dlatego prościej ją narysować. Poprawiłam ręce, które były za długie i wymazałam niepotrzebne linie. Zdarza się, że niektóre elementy wyglądają na rysunku dziwnie, mimo że w rzeczywistości są zupełnie poprawne. Spróbujcie narysować kilka interesujących póz a potem skonfrontować je z żywym modelem. Dzięki temu upewnicie się, że narysowaliście je poprawnie lub lepiej zapamiętacie, jak właściwie powinny wyglądać. Są pozy, które sprawiają szczególną trudność. Należą do nich takie, w których nogi od kolan w dół są niewidoczne, bo zakryte przez górne partie ciała. Uda wyglądają wtedy jak kikuty i są nienaturalnie grube. Wielu rysowników czuje wtedy dezorientację i potrzebę pokazania widzom, że postać na rysunku ma całe nogi. Zobaczcie jak narysować jedną z takich póz krok po kroku. Tym razem zaczęłam od ręki, ponieważ w tej pozie nie ulega ona skrótowi perspektywicznemu. Plecy ulegają bardzo dużemu skrótowi perspektywicznemu i będą prawie niewidoczne. Wyobraźnia przestrzenna pracuje. Dodałam zarys klatki piersiowej… … i podkulone nogi. Gdzieś z tyłu będzie wystawała stopa, która sugeruje, że postać jednak ma łydki :). Na końcu dodałam głowę. Jak widać nie ma przeszkód, by dorysować ją jako ostatnią. Czas na kilka zabiegów kosmetycznych. Gdzieniegdzie – zgodnie z intuicją – podcinałam fragmenty ciała, wyszczuplając postać. Podniosłam ramiona, zwiększyłam wcięcie na placach, dodałam wgłębienie na kręgosłupie i mięśnie. Sposób 2 Ta metoda opiera się na założeniu, że spontaniczne bazgranie pozwala lepiej przenieść na kartkę zapamiętane proporcje. Zaczęłam od bardzo szybkiego nabazgrania na kartce zarysu postaci. Moja ręka pracowała tak szybko, że czułam, jakby rysowała zupełnie sama, bez mojej kontroli. „Sama” poprawiała części ciała, które wyglądały nie tak, jak trzeba. Poprawiłam całość i dodałam zarysy obojczyka i najważniejszych mięśni. Zgodnie z intuicja zacieniowałam wszystko, korygując błędy, które rzuciły mi się w oczy. Naturalnie nie jestem w stanie bez odpowiedniego zdjęcia czy modela stworzyć perfekcyjnego światłocienia ale uproszczoną wersję mogę sobie wyobrazić bez problemu. Szczegóły i cieniowanie Narysowane w powyższy sposób ciała wymagają odpowiedniego wykończenia, czyli dodania szczegółów i cieniowania. Największym problemem jest tu zazwyczaj zbyt komiksowy wygląd postaci (zakładając, że ma być realistyczna). Jak uniknąć takiego efektu? Jest kilka błędów, które często powtarzają się wśród początkujących rysowników. Ich unikanie sprawi, że rysunek będzie wyglądał bardziej realistycznie. Są to: – przesadne podkreślenie biustu za pomocą konturów – pomijanie mięśni przy cieniowaniu – próba umieszczenia na twarzy zbyt dużej liczby szczegółów (mowa o postaci widzianej z daleka, nie o portrecie) – pomijanie wgłębienia na kręgosłupie oraz linii obojczyka – rysowanie zbyt płaskich stóp Praktyka Treningowe szkicowanie postaci różni się od pracy nad „poważnym” rysunkiem. Obrazek, który ma wywoływać konkretne wrażenie i/lub przedstawiać konkretną scenę powinien być zaplanowany. Oznacza to, że przed narysowaniem samej postaci warto wybrać styl, kompozycję (w tym umiejscowienie postaci, kadr), odpowiednią pozę. ten proces dość obszernie na przykładzie rysunku w stylu mangowym. Polecam go przeczytać. Teraz pokażę, jak to wszystko ma się to do rysunku realistycznego. Szalenie podoba mi się styl i tematyka prac , dlatego pomyślałam, że spróbuję narysować delikatną kobietę siedzącą wśród roślinności. Na kartce narysowałam sobie prostokątną ramkę, w której będzie powstawał obrazek. Na obrazach Muchy postacie zazwyczaj wypełniają cały kadr, dlatego zaznaczyłam sobie owal, który będzie mi wskazywał, gdzie będzie znajdowała się postać. Podczas szkicowania realistycznej pozy warto zastanowić się nad tym, czy jest ona możliwa do wykonania w rzeczywistości. Najłatwiej sprawdzić to układając swoje własne ciało. Dobrze jest też sprawdzić w którym miejscu styka się z podłożem i czy ustawienie jest możliwe do utrzymania dłużej. Nie dotyczy to scen, które mają z założenia być ekspresyjne czy fantastyczne. Doskonałym przykładem może być jedna z moich ulubionych rzeźb, Ekstaza Św. Teresy, w której ciało świętej jest ustawione w pozie niewygodnej i nie styka się z podłożem w ogóle (bo lewituje). Poza, którą wybrałam, jest dość trudna ze względu na duży skrót perspektywiczny, który „pochłania” niemal całe uda. Z tego względu zdecydowałam się połączyć dwa sposoby szkicowania, które przedstawiłam wyżej czyli szkicowanie w oparciu o znane proporcje i bazgranie. Najpierw delikatnie zaznaczyłam sobie, jak będzie układało się ciało. W oparciu o tą linię dorysowałam – na razie bardzo prosto i schematycznie – podstawowe proporcje. Poniżej widać lekko zaznaczoną głowę, klatkę piersiową, brzuch, który jest lekko zasłonięty przez założone na siebie nogi oraz zaczątki kolana i łydki. Warto dodać, że często ramiona nie są ustawione idealnie poziomo, zazwyczaj jedno z nich jest wyżej. Te pierwsze, bardzo intuicyjne, kreski stanowiły rodzaj punktu wyjściowego do dalszych kresek. Poprawiłam kształt głowy i klatki piersiowej pod kątem proporcji. Poszerzyłam trochę ramiona, zwężyłam talię, by wyglądała bardziej kobieco i dodałam rękę, na której wspiera się cała sylwetka. Talia jest zazwyczaj najwęższa na wysokości pępka, więc od tego miejsca zaczęłam rysować dolne partie brzucha. Nadal bardzo schematycznie i ostrożnie. Wiedziałam, że wszystko pójdzie do poprawki. Czas na nogi. W tym momencie może się wydawać, że nie zostało na nie już miejsca ale to błędne wrażenie. Uda (zwłaszcza to u góry) ulegają w tej pozie dużemu skrótowi perspektywicznemu, dlatego całe nogi będą dużo krótsze. Naszkicowałam sobie proste linie symbolizujące to, jak układają się nogi – jedna jest założona na drugą. A potem ubrałam je w ciało. Upewniłam się, jak duże są uda, kolana i łydki w stosunku do innych części ciała, by całość wyglądała proporcjonalnie. Pamiętałam także o tym, że duże palce u stóp znajdują się po wewnętrznej stronie i że są najdalej wysunięte. W miejscu, gdzie nogi stykają się ze sobą widzicie dodatkową kreskę, którą wymaga usunięcia. W pierwszej chwili odruchowo chciałam narysować dolne udo zbyt blisko kolana tak, jakby górne nie miało żadnej grubości. Na szczęście szybko wyłapałam błąd i resztę narysowałam juz poprawnie. Moja postać nabrała już ludzkich kształtów ale nadal nie jest idealna. To dobry moment na małą przerwę od rysowania. Do pracy warto wrócić po kilku minutach, by nabrać do niej dystansu i świeżego spojrzenia. Po tym czasie łatwiej będzie wyłapać błędy w budowie i proporcjach ciała, które na pewno się gdzieś wkradły. Po szybkiej kawce (trzymanej tym razem 😉 ) wróciłam do pracy. Wyłapałam, że tułów jest zbyt długi w stosunku do nóg i zbyt masywny. Zaczęłam to łagodnie korygować, powiększając lekko nogi i zmniejszając korpus. Obniżyłam ramiona, więc głowa powędrowała niżej (była to także dobra okazja, by przesunąć ją bardziej na środek). Zaznaczyłam też lekko biust. Warto dodać, że dość częstym błędem jest rysowanie go zbyt wysoko. Dodałam tło, zarys ubrania i różne szczegóły. Szczególnie istotny był obojczyk, który dodaje postaci realizmu. Żeby uniknąć komiksowego efektu, detale twarzy rysowałam kaczej tonem, nie kreską. Na głowie dodałam wianek i gęste włosy. Warto pamiętać, że fryzura nie przylega idealnie do głowy tylko lekko ją powiększa. Później oczyściłam szkic tak, by pozostały tylko najważniejsze linie. O procesie szkicowania (w tym o czyszczeniu linii ołówka) poczytacie w . Na koniec wycieniowałam rysunek ołówkami 2B i 2H i dodałam kontury ołówkiem 4B. Gdybym miała czas na pewno zrobiłabym także jakieś fantazyjne tło. O samym cieniowaniu ciała napiszę jeszcze osobny tekst. Wypatrujcie na blogu i . Na dziś to tyle w kwestii rysowania ciała z wyobraźni. Temat naturalnie nie został wyczerpany ale sądzę, że moje sposoby będą stanowiły dobrą bazę do rozpoczęcia ćwiczeń. Umiejętność narysowania z głowy postaci realistycznej pozwoli także na stworzenie bohaterów mangowych czy fantasy, dlatego otwierają się przed nami coraz większe artystyczne możliwości. Mam nadzieję, że na pojawią się wkrótce Wasze rysunki, które ja i inni czytelnicy będziemy mogli ocenić. Wrzucajcie na ścianę rysunki i podpisami. Dajcie znać, jaki efekt chcielibyście uzyskać, z czym macie problem. A może narysujecie Freddiemu dziewczynę? :D. Ja zrobiłam mu już dwie:

• Трθቤу ξаմопю
• Ըςяс փθχиηег
• Пօγሓ браኜሲ
• Иրоጶуβи углиχ

Jak malować owoce akwarelą: Metoda tzw. "surowa", kiedy farby nakłada się na zwilżony wcześniej papier. Jest to najtrudniejszy sposób pisania, ponieważ wymaga od artysty szybkości, doskonałego oka i dobrej techniki. Ta technika jest dobra do szkicowania i malowania pejzaży; Pisanie szkicu na suchej kartce papieru.

zapytał(a) o 18:30 Jak narysować człowieka na szybko na kartce? Nie potrafię rysować ludzi xD Nie, mówię szczerzę. Chciałabym go narysować na szybko ale nie patyczaki. Aby fajnie wyglądało. Możecie też mi podać linka do Youtube ;) Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:34 Nie przejmuj się, ja też rysuje jak 6 latek. blocked odpowiedział(a) o 18:36 [LINK] tylko znalazłam coś takiego na yt. mi twarz zawsze ok ale reszta to :/ xdd mam 13 lat :D Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Pamiętam jak w szkole starałam się jak umiałam, by móc narysować człowieka i zawsze jego wygląd był nieproporcjonalny w każdej części. Po tylu latach w końcu zobaczyłam, że jest schemat według którego można nauczyć się rysować i wcale nie jest on trudny.

^{Każda twórczość jest efektem obserwacji jego autora. To właśnie szkicowanie umożliwia przeniesienie jego wizji na papier. Przefiltrowana przez świadomość twórcy i jego emocje staje się indywidualnym i niepowtarzalnym przekazem twórczym. Szkicowanie to proces, która łączy ciało (rysujesz to, co widzisz) i ducha (ale tak, jak czujesz), by powstał obraz – owoc twojej obserwacji i doświadczeń. Twoja własna interpretacja świata. Ważną rolę odgrywa tutaj świadomość, która bezpośrednio kształtuje odbiór otaczającej cię rzeczywistości. Na pewno znasz to uczucie, kiedy wykonane przez ciebie dzieło sprzed lat dziś wydaje ci się mało profesjonalne i zmieniłbyś prawie wszystko: począwszy od proporcji, przez kolorystykę i detale. To nic innego jak efekt twojej świadomości, która z biegiem lat rozwinęła się kształtując nowe spojrzenie. Malujesz to, co potrafisz dostrzec. Nie istnieje takie stwierdzenie jak: skończony obraz. Obraz zatrzymuje się jedynie na pewnym etapie. Nieustannie możesz go poprawiać, ulepszać, zmieniać każdego dnia. Na tyle, na ile pozwoli ci materiał, na którym został wykonany. Artyści obserwują Obserwują otoczenie, kolory, kształty i formy. Dostrzegają szczegóły i zagłębiają się w to, co niewidoczne dla oczu. Szkicowanie odgrywa bardzo ważną rolę w procesie twórczym. Stanowi fundament, na którym opiera się cała kompozycja. Szkicowanie pozwala zaplanować wszystkie elementy kompozycji na obrazie. No może poza tymi obrazami, które pozbawione są planu i już w swoim założeniu mają być swoistą abstrakcją i ekspresyjnym działaniem twórcy. Mogą zrodzić się na podstawie obserwacji, posiadać wstępny szkic, jednak cała ich magia powstaje w oparciu o emocje i ekspresję twórcy. Więcej na temat malowania obrazów abstrakcyjnych znajdziesz tutaj. Patrz i szkicuj Ćwiczenia z martwą naturą uczą przede wszystkim w jaki sposób obserwować. Im bardziej rozwiniesz tę umiejętność, tym łatwiej będzie ci przenieść na papier obserwowany obiekt. W oparciu o martwą naturą opiszę poniżej jak poprawnie wykonać szkic obrazu w 3 krokach. Narzędzie do wykonania szkicu Jest wiele szkół. Najbardziej popularnym narzędziem wykorzystywanym do szkicowania jest ołówek. Jednak w przypadku niektórych technik tj. akwarela czy pastele, szkic wykonany ołówkiem może przebijać. Osobiście jestem zwolenniczką wykonania szkicu tym narzędziem, w którym docelowo obraz zostanie wykonany. Należy pamiętać, że szkic powinien być wykonany na tyle delikatnie, by dało się go później z łatwością zamalować. TechnikaNarzędzieMalarstwo: akrylowe, plakatowe, tempera, akwarelaPędzel średniej wielkości oraz jasny kolor farby, np. cytrynowy, beżowy, jasno-błękitny ołówkiem lub węglem rysunkowymOłówek – najlepiej HBKredkaKredka o jasnym kolorze, np. cytrynowy, beżowy, jasno-błękitny cienkopisOłówek – najlepiej HBPastele suche/olejneKredka pastelowa o jasnym kolorze, np. cytrynowy, beżowy, jasno-błękitny kreślarskiOłówek – najlepiej HB W przypadku malarstwa warto zasugerować się kolorem, który będzie dominował na obrazie i wykorzystać go do wykonania szkicu, ALE w bardzo jasnej odsłonie! Krok 1. Linia horyzontu Kojarzysz tę dziwną pozę artysty, który z przymrużonym okiem i wyciągniętą przed siebie ręką, trzymającą w dłoni ołówek w poziomie, próbuje „coś wymierzać”? To jest właśnie ten moment, w którym wyznacza linię horyzontu. Linia ta zawsze powinna znajdować się dokładnie na wysokości twojego wzroku. Nie wyżej, nie niżej. Dokładnie na wprost ciebie. Kiedy trzymasz tak ołówek, a wzrok skupiasz na martwej naturze zaczynasz kątem oka dostrzegać jak pozioma linia ołówka dzieli twoją kompozycję na pół. Twoim zadaniem jest narysować poziomą linię na przygotowanym podkładzie: kartce papieru lub płótnie. Wykonaj kreskę delikatnie, ciągnąc ją przez całą długość obrazu. Przy okazji zaznaczania linii horyzontu, warto jest wyznaczyć dodatkowo środek kompozycji stawiając kropkę mniej więcej w połowie linii. Będzie twoim punktem odniesienia na dalszych etapach szkicowania. Krok 2. Kontury Patrząc na kompozycję skup swój wzrok jedynie na konturach martwej natury. Wyobraź sobie jej sam obrys, bez wypełnienia i kolorów. Nie skupiaj się teraz na świetle i cieniach. Kontury kompozycji wyobraź sobie jako wyraziste, jaskrawe linie na granatowym lub czarnym tle. Szkicowanie rozpocznij przenosząc owe kontury na papier, umieszczając ją względem linii horyzontu. Przypomnij sobie jak podzieliła twoją martwą naturę na dwie połowy. Zaznacz kontury szybko i ekspresyjnie, „na oko”, wypełniając przestrzeń nad i pod linią horyzontu, zgodnie z wielkością poszczególnych elementów kompozycji. Krok 3. Proporcje Po skończonym szkicowaniu ogólnego zarysu kompozycji przejdź do szczegółów, mianowicie do zaznaczenia proporcji. Do określenia tych właściwych posłużą same przedmioty, z których martwa natura została skomponowana. Przyglądaj się uważnie kompozycji. Długo i intensywnie. Obserwuj każdy szczegół i to, jak jest ułożony względem innych przedmiotów. Oto lista pytań, która wspomoże cię w wyznaczeniu proporcji wszystkich elementów kompozycji. Odpowiedz na nie: Gdzie znajduje się jabłko? Obok naczynia z wodą, przed nim czy jest schowane za?O ile wyższe jest naczynie od jabłka? Czy mierzy wysokość 2 jabłek, czy może 3?Jak szerokie jest naczynie w stosunku do jabłka? Jest szerszy, węższy czy równy?Czy materiał zasłania jabłko? Jeśli tak, to jak dużą powierzchnię?Czy materiał zasłania naczynie? Czy podobnie jak jabłko, czy zdecydowanie bardziej lub mniej? Zadawanie takich pytań i bardziej szczegółowych jest bardzo przydatne. Im więcej pytań zadasz, tym uważniej przyjrzysz się swojej kompozycji co ułatwi ci proces szkicowania. Pytania, które zaproponowałam wyżej są absolutnie uniwersalne. Wystarczy, że jabłko zamienię na przedmiot A, naczynie na B, materiał niech będzie C i dorzucę jeszcze przedmiot D i E. Spójrz: Gdzie znajduje się A? Obok B, przed nim czy jest schowane za?O ile wyższe jest B od A? Czy mierzy wysokość 2 x A, czy może 3 x A?Jak szerokie jest B w stosunku do A? Jest szerszy, węższy, czy równy?Czy C zasłania A? Jeśli tak, to jak dużą powierzchnię?Czy C zasłania B? Czy podobnie jak A, czy zdecydowanie bardziej lub mniej?Gdzie znajduje się D w stosunku do A i B? Jest obok, nad, pod czy schowane za?Czy wysokość D jest podobna do A?Czy szerokość E jest taka sama jak A, czy bardziej jak B? … itd. Pytań możesz zadawać sobie nieskończenie wiele, do czasu wykonania kompletnego szkicu. Podczas szkicowania pojawi się wiele linii, które w efekcie mogą sprawić, że sam rysunek stanie się nieczytelny. Wtedy za pomocą nieco ciemniejszego koloru podkreśl te linie, które są właściwie. Sprawdź poprawność szkicu Szkic bywa niesforny. Czasami kiedy zbyt długo skupiamy się na pewnej czynności i wpatrujemy się w nią intensywnie, nasz mózg projektuje obraz w głowie i po pewnym czasie nieświadomie zaczynamy rysować to, co widzimy w wyobraźni, nie zwracając już uwagi na to, co widzimy w rzeczywistości. Oto 4 propozycje, jak możesz sprawdzić poprawność szkicu: Odsuń się od kartki lub płótna i spójrz na swój obraz z odległości. Porównaj z martwą naturą i obejrzyj go z każdej strony. Z bliska pewnych rzeczy nie uda ci się dostrzec, dlatego warto jest co jakiś czas spojrzeć na obraz z sobie chwilę przerwy. Pozwól żeby twój umysł odpoczął. Zajmij się zupełnie inną czynnością na krótką chwilę. Wystarczy 5-10 minut oderwania się od kartki, żeby spojrzeć na swoje dzieło świeżym na swój obraz przez obiektyw. Wykonaj zdjęcie aparatem lub telefonem twojemu szkicowi. Przyglądanie się zdjęciu może pomóc w wychwyceniu masz dostęp do lustra, które zmieści w całości twój obraz stań przed nim i spójrz na swój obraz w odbiciu lustrzanym. To ciekawy sposób na obejrzenie twojego obrazu z innej perspektywy. Badając poprawność szkicu warto żebyś nie ograniczał się co do jednej opcji, lecz przetestuj kilka. Dobra wiadomość jest taka, że w przypadku większości technik etap szkicowania możesz wiele razy poprawiać. Np. kiedy szkicujesz ołówkiem, możesz korzystać z gumki i ścierać na bieżąco niepoprawne elementy. W przypadku malarstwa sprawa jest jeszcze prostsza, ponieważ możesz nakładać kolejne warstwy farby, skutecznie kryjąc te miejsca, które wymagały poprawy. Oczywiście dopóki obraz nie zostanie zabezpieczony lakierem lub innym medium. Gorzej jest w przypadku technik typu flamaster czy cienkopis – z nimi należy obchodzić się ostrożnie. Ze względu na intensywny i widoczny ślad narzędzia trudno jest nanosić kolejne poprawki. Co jeśli nie mamy do czynienia z martwą naturą? Niezależnie od tego co chcesz naszkicować i czym, pamiętaj że szkic trzyma cały obraz „w kupie”. To znaczy, że im więcej czasu mu poświęcisz, tym będzie bardziej poprawny, a obraz ładniejszy. Szkicowanie praktykuje się zarówno w tematyce malowania krajobrazu, portretowania czy przerysowania obrazu z fotografii. Pytania zadaje się analogicznie, obserwując dokładnie i długo malowany obiekt. Zasada w każdym z przypadków jest taka sama i sprawdza się w pełni. Nawet jeśli zdecydujesz się na malowanie abstrakcyjne, spróbuj najpierw przełożyć pomysł na szkic. Od ogółu do szczegółu Pamiętaj o złotej zasadzie: od ogółu do szczegółu. Szkicowanie to ogół, który na każdym kolejnym etapie będziesz doskonalić i wzbogacać o detale. Podsumowanie Niezależnie od tego co malujesz, gdzie i czym szkicowanie jest bardzo ważnym etapem w procesie twórczym. Jest to fundament, na którym opiera się cała kompozycja obrazu. Szkicuj szybko i z rozmachem, a dopiero później wchodź w szczegóły. Zacznij od wyznaczenia linii horyzontu, następnie przejdź do zaznaczenia konturów i określenia właściwych proporcji. Nim przejdziesz do szczegółów sprawdź poprawność szkicu stosując jedną lub kilka z proponowanych metod. Zmień perspektywę i obejrzyj prace z daleka, w odbiciu lustrzanym lub na wykonanym przez siebie zdjęciu. — Martyna … a w przerwie malowania czytaj więcej o malowaniu na moim blogu! Miłego zaczytania! eM. Technika Impasto – kiedyś i dziś, 4 kroki Rodzaje farb malarskich Jak malować wodę? Obraz: Pod wodą, 7 kroków} Dzieci lubią obrazować zwierzęta na kartce papieru. Często wybór jest starożytne lub fantastyczne fauny, takie jak smoki, dinozaury i mamuty. Jak narysować gigantycznego prymitywnego słonia można zrozumieć krok po kroku. Rezultat jego pracy, dziecko na pewno będzie usatysfakcjonowany. Mammoth: jak narysować, aby zaskoczyć wszystkich Po dziesiątkach, setkach nudnych kartek studium anatomii przychodzi pora na narysowanie postaci w całości. Takiej całości na formacie B2 lub B1. W końcu będziesz mógł dłubać nad jedną pracą kilka godzin. Wykończysz, wypieścisz i będzie ładnie. Krok 1 – Rysowanie postaci Zmierz tę france! Jak tłumaczyłem w KRO 002, musisz zmierzyć modelkę/a na wysokość w głowach. Na szerokość też. W ten sposób będziesz mógł stworzyć poglądowy grid/siatkę do wpisywania postaci, która ma x głów wysokości na x głów szerokości. Pozwoli to dobrze zakomponować całą sylwetkę postaci na kartce. Polecam zrobić szkic 5-10 minutowy, by sprawdzić, jak będzie Ci się rysować całą postać. Postać na rysunku nie może: wystawać za kadr, nie mieścić się na kartce być za mała, zajmować połowę lub mniej strony fruwać w powietrzu lub dotykać krawędzi kartki częścią ciała Jak narysować człowieka – początek Krok 2 – Rysowanie postaci Gdy stworzysz już plan na postać i kompozycje, narysuj kręgosłup tak, jak układa się naturalnie – krzywą linią. Potem zaplanuj ręce i nogi. Jak narysować człowieka – zarys Krok 3 – Rysowanie brył Postać zaczynamy rysować od zaznaczenia bryły odpowiadającej: głowie klatce piersiowej biodrom udom łydkom ramionom dłoniom Wspomnę o przekrojach w przegubach! Ten etap rysunku jest dobrym momentem, aby sprawdzić proporcje z daleka, czy aby się nie zgubiły. Gdy stoisz blisko pracy rysunkowej, oglądasz ją pod kątem, co powoduje błędy w proporcjach anatomii. Kojarzycie prace, które rysowane kredą na ziemi tylko pod pewnym kontem wyglądają realistycznie, czyli tak jakby wychodziły z ziemi albo przedstawiały wyrwę w chodniku, a oglądane z boku przypominają raczej niechlujnie rozwałkowane placki? To samo złudzenie optyczne (tylko na o wiele mniejszą skalę) powstaje, gdy rysujecie na sztaludze lub przy biurku. Z bliska wszystko pięknie, a z daleka nasza modelka wygląda jak porozciągany gumiś. Jak narysować człowieka – szkic Krok 4 – Rysowanie mięśni Teraz, delikatnie i niedokładnie narysuj mięśnie. Nie staraj się ich dobrze narysować, tylko lekko zaznacz je ołówkiem. To tylko szkic. Pracę będziemy dopieszczać dopiero przy nakładania waloru warstwami. Krok 5 – Walorowanie/cieniowanie postaci Jak już pisaliśmy w KRO 005, nakładaj walor warstwami, powoli. Poprawiaj przy okazji wszystko tak, aby poprawnie spinało się z pozujących człowiekiem. Odnośnie samego waloru – mogę podać dwie wersje budowania postaci za pomocą waloru, które zazwyczaj widzę. Walor postaci I Nakładamy walor zaczynając od cieni. Najłatwiej i najszybciej wybić bryłę do przodu, podbijając walorem tło. O tak… Pyk! Wyskakuje, potem wchodzimy z tego na postać, podbijamy trochę, dodajemy detal. Gotowe! Walor postaci II Narysowawszy szkic postaci, zaczynamy delikatnie machać ołówkiem, nakładając miliony kresek i walorów na kartkę. Tam, gdzie widzisz cień lub głębię, rysujesz więcej kresek i coraz mocniej przyciskasz ołówek do kartki. Im więcej kresek nałożysz, tym więcej głębi uzyskasz i otrzymasz lepszy walor – płynny i piękny! Stopniowo dodawaj coraz więcej ostrzejszej kreski, pokazując detal i mocniejsze krawędzie. Uwaga! Koniecznie przy tym rysunku rysuj przy sztaludze. Jeśli nie masz sztalugi, to postaraj się co 5-10 min odchodzić od pracy na co najmniej 2-4m i oglądając ją, postaraj się ocenić, co trzeba poprawić. Siup siup… To teraz trochę detalu, kresek i kreseczek, które stworzą nam zgrabne i przepiękne KOLANKO! Na sam koniec, jeżeli na Twojej kartce nie pozostało zbyt wiele bieli, postaraj się wymazać za pomocą gumki chlebowej miejsca, które „wystają” z ciała i gdzie pada więcej światła. Daj bliki na nosie lub kolanie albo ramieniu. Efekt? Obłędny walor i głębia na rysunku, której nie uzyskasz w przykładzie I. Jak narysować człowieka – wniosek z rysowania postaci Sposób I czy II nie różni się od siebie sposobem wykorzystania waloru czy kontrastu. Różnią się skalą waloru i jego delikatnością oraz czasem potrzebnym do rysowania w dany sposób. Ktoś ogarnięty za pomocą sposobu I nałoży walor w 10-15 min i doda detal, sposobem II zrobi to dopiero w 30-60 min. Jeżeli zdajesz na architekturę lub na ASP, wybór sposobu nakładania waloru powinien zależeć od tego, ile czasu masz na narysowanie postaci podczas egzaminu. Jeżeli chcesz dostać się na architekturę w Gdańsku, masz 90 min na narysowanie modelki, jeżeli natomiast zdajesz na architekturę we Wrocławiu – masz aż 4 godziny! Wszystko zależy od kierunku, stylu i tego, ile rysowałeś. Stylów wykończenia postaci jest pełno. Możesz nakładać walor minimalistyczne, mocno, lekko, oszczędnie… i wszystko jest dobre, o ile Twoja postać jest poprawnie narysowana pod względem anatomicznym. Jak zacząć rysować? 10 stron, które Ci w tym pomogą! Przy okazji, poczytaj: Na której uczelni studiować architekturę? Ranking wydziałów architektury w Polsce. Studium anatomi lekcja I (proporcje) , II (studium portretu) oraz III (studium nóg i rąk) Zobacz 18 filmów o architektach! ITvz.

hdoar1a43i.pages.dev/20

hdoar1a43i.pages.dev/61

hdoar1a43i.pages.dev/69

hdoar1a43i.pages.dev/84

hdoar1a43i.pages.dev/13

hdoar1a43i.pages.dev/57

hdoar1a43i.pages.dev/58

hdoar1a43i.pages.dev/52

jak narysować człowieka na kartce